Gülten Abacı: MUTLULUK KADAR ACININ DA İÇİNDEN GEÇMEK GEREKİYOR.

MUTLULUK KADAR ACININ DA İÇİNDEN GEÇMEK GEREKİYOR.                Hepimizin hayatında yaşadıĝı mutluluĝu kadar mutsuzlukları ve acılari olmustur.Bazen aĝladık bazen güldük kimi zaman üzüldük kimi zaman sevindik.Hayatimizda basarılarimizla gurur duyup mutlu olabilmek adına acılarımizla yüzleserek  duygularımızı dile getirdik. Geçmez diye düşündügümüz bütün acilara baĝisiklik kazandık.Hic bir zaman umutsuzluga kapılmadık.En kötü zamanlarda bile düstüĝümüzde ayaĝa kalkabileceĝimiz üzüldüĝümüz de mutlu olabileceğimiz, terk edildiğimizde yeniden sevebileceğimiz ,çıkmaza girdiğimizde mutlaka bir çıkış kapısı olarak görebildiğimiz ve her zaman ona sarilcaĝımız umudumuzu yaşattık. Her şeyimizi kaybetsek de asla umudumuzu kaybetmemeliyiz bilincine vardık.  Umutsuzluğumuzun bizi ele geçirmesine asla izin vermedik. Acilarımizla gecmiş, şimdiki zaman ve gelecek arasinda ömür tükettik.Kimimiz gecmişin yüklerinden acılarından bir türlü kurtulamadık.Acilarla beslenmeyi adeta bir hayat bicimiymis gibi yasadık.Kimimiz de An'ın tadini cikarabildik,derdi tasayi bir kenara birakıp henüz gelmemis günlerin hayaliyle yasadık.Daha yaşanmamis günlerin Planını yaptık.,Gelecek plani yaparken, hayat bize kendi planını hazirladìĝını hic birimiz düşünemedik. Kimsenin gelecegi ,sabaha cikacagi garantisi yok.Dünü düşündüĝümüz sürece bugünden keyif alamayiz.Dünü geri getiremeyiz ama bugünü yasabiliriz.Hayat her zaman bir derstir bizlere.Her zaman yasadıĝimiz acilarimızdan ve gecmisimizden ders cikarmak icin vardir.Bazen okadar cok acı yasiyoruzki,hayata küsüp büyümeyi ,gelişmeyi bile unutuyoruz. ,,Oysa yasamin en anlamlı kısmı yasadıĝımız acılaradan tecrübelerden dersimizi alarak büyümek,gelişmek ,ilerlemek ve en önemli  ihtiyacımız olan sevgiye yer acmaktır.O halde dünü topraĝa gömüp yaşadığımız acılardan olgunlaşarak  yarinlarimizdan cicek actirmak gerekiyor.Yaşam bizlere ne getirir bilemeyiz fakat bizden neler götüreceĝini sadece bizler belirleyebiliriz.Herkesin bir zamanı var ve herkes kendi zamanında iyilesiyor.Unutmayalım. Her karanlik ve acı  kendisini sonlandiracak safaĝın  tohumlarını icinde tasır.Her karanlikta ufuĝa giden bir yol her zaman vardir.Yeterki geçmisle ve acilarimizla yasamaktan vazgecip An'ı yasayarak Mutlu olmayi bilelim.