Portakal çiçeği

Portakal çiçeği 

Ey gök

Ey toprak

Ey çiçek

Ey zaman

Ey mekan

Ey insan

Ey sen...

Vedaların da yokmudur bir adâbı

Kulağına fısıldayan hangi zalim ruhdu ayrılığı.

Hangi buz kesmiş mezar taşı dikilir

Sessizce gidişinin başucuna,

Gölgeler den kaçtım

Sığınıp gelmedim mi gönül otağına..

İçimi açtım sana sesinde ki limanlara sığınmadım mı ?

Hangi savaşçı özgür bırakır şimdi .

mahkumluğunu gözlerin de taşıyanı...

Zincirlerimi kıramam Gitsen de

Bir yabancısın artık gelmelerine.

Bir zindan inşa edip sevdasına

İklimler boyu ora da kalır mı ,vuslatını cennette düşleyenler

Saklı gözyaşlarımı kim silebilir dokunamazken....

Kaç gece de unutulur ismin..

Kaç yıkılan hayalin enkazından

Tekrar can bulur portakal çiçeği .

Parmak Uçların da benim izimi taşıyorken ellerin...

Sağ elini sol yanına yaslayınca

Bileceksin ki

Vatanım dediğin her yer bensiz gurbetin...

Ve sen

Mevsimleri yitirilmişlerin gönül coğrafyasın da sessizce yaşlanacaksın

Müyesser Doğan