Yokluğun sesi

Yokluğun sesi 

İçimde şarapnel parçaları var

Ve mayınlar sen susarsan patlayacak 

Korkuyorum adını bile anmaya artık 

Konuşursan da sol yanım sarsılacak

Şiir de yazmıyorum artık bırakalı çok oldu 

Her yazdığımda ellerim kanayacak 

İyisi mi diyorum uzunca susayım 

Böylelikle yüreğimdeki yangın son bulacak 

Yokluğuna alıştım inan 

Belki varlığın artık beni yokluğunda avutacak

Ara ara özleyeceğim illaki 

Ne gam! rüyalarım hep sana çıkacak 

Ağız dolusu kahkahalarım olmayacak belki 

Tebessümüm yine hep sen kokacak 

Asılı duran ne varsa sana dair ruhumda 

Tek tek yerini yurdunu bulacak 

Ben bir tren istasyonunda şimdi 

Gelmeyeceğini bile bile hep o durakta 

Hatıralarınla seni orda saracak

Hatice Erdoğan